Veel mensen zijn overtuigend, velen kunnen enthousiasme in hun werk leggen maar slechts een enkeling kan ook u en mij meekrijgen in dat enthousiasme: ar ie es pie ie sie tie voor Little Richard! Hij noemt zichzelf "de architect van rock-'n-roll" wat arrogant zou kunnen overkomen maar zelfkennis is hier zeker niet misplaatst. Al vanaf het begin van de fifties was Richard erbij met zijn swingende beats, straffe stem en aanstekelijk gedrag. Je kan er niet onderuit bij zijn plaatjes: vrolijk worden doe je sowieso. En daarom een dikke, dikke -maar dan echt één van vijf kilo-, dikke pluim!
Daarnaast vind ik De Richard (want het voelt alsof je hem kent als je z'n muziek beluisterd) ook nog een straf man omdat hij als puritein er toch voor uitkomt dat hij gay is. Wat bewijst dat hij vindt dat geloof iets is wat je doet en het niet uitmaakt hoe je bent, nice Richard: high five!
Nu is het aan u: “A-wop-bop-a-loo-bop-a-lop-bam-boom!” -'t u zelf maar eens en probeert u vooral stil te zitten.
No comments:
Post a Comment