Lizzy en Lana

Cultuur is nooit zo bereikbaar geweest. Een ode aan Youtube, iemand moet het eens doen. Vele sterren kunnen ook maar beter hun beide handjes kussen omdat ze zonder deze website nooit ontdekt geweest zouden zijn. Snel uploaden van een video, wachten, vele clicks later en het kan gebeuren: de wereld gaat open. Zo gebeurde het ook bij Lana Del Rey, die maar niet doorbrak en het dan maar via youtube probeerde met haar ‘videogames’.

Lana Del Rey promoot zichzelf tot absulote muze. Ze heeft alles wat andere typeerde bijeengebracht: een beklijvend lied, een “eigen stijl” samen geraapt en gekopieerd van andere, volle lippen, dramatisch haar, reeën ogen die op onschuldig staan en zelfs de culot niet om haar artiestennaam zelf uit te vinden. Het is een samenraapsel van iconen: Lana Turner (Amerikaanse actrice) en de Ford Del Rey (Amerikaanse automerk waarvan de Del Rey nu een vintage voiture geworden is).

Doorzichtig? De meeste zien het alvast niet en vinden deze Indie-chick echt authentiek vintage. Niets is minder waar, Lizzy –zoals ze dagelijks door het leven gaat- probeert al jaren zichzelf in the scene te pushen. Iedereen die een beetje cultuur mee heeft kan met gekende elementen haar samenstellen. Jaren lang spitten en rondneuzen in klassiekers heeft ze goed gedaan maar dan eenvoudig de blender in met al die pareltjes en van alles het beste eruit gepuurd. Schaamt een muzikant zich dan niet voor het gebrek aan creativiteit? Of erger het stelen van iconische statements?

Neem nu dat alombekende liedje ‘Videogames’: tragische hollywood glamour van de jaren ’50 met een beetje meer attitude en verfijne alternatieve muziek. Toegegeven een leuk lied, daar ga je me niet over horen klagen maar als ik de video bekijk vraag ik mezelf af hoeveel Lizzy er in die song zit. De clip bestaat namelijk uit niets anders dan nostalgische samenraapsels van Disney, Kitscherige bloemen, Brigitte Bardot's lippen, Nancy Sinatra’s coiffure en getruceerde footage van typerende Amerikaanse plaatsen om er een ouderwetste draai aan te geven. Het cliché gehalte van haar stijl stoort me danig dat ik de muziek dan ook maar laat voor wat het is. Wel jammer want misschien heeft het kind wel talent maar door die personal branding en een geldschietende pappie achter de schermen verdwijnt deze in het niets: met een vader als internet-tycoon Rob Grant waarbij het geld op de rug groeit is het niet zo moeilijk om aan alle middelen te komen en wat deurtjes op een kier te zetten.

Laten we hopen voor Lizzy dat Lana Del Rey laat zien dat ze ook van andere markten thuis is en dat ik mijn woorden moet hernemen binnenkort. Een goeie muzikant is altijd een welgekomen gast in mijn youtube-lijst maar geen ideeënpikker met opgespoten lippen die de clichés oneer aandoet.

Lana Del Rey - videogames